“Ik kan niet tegen arrogante mensen”, zegt de deelneemster van een leiderschapsprogramma, terwijl we samen aan het onderzoeken zijn wat ze tegenkomt in het contact met haar collega’s. “Daar sla ik helemaal van dicht”. “Wat is voor jou het tegenovergestelde van dominant zijn?” vraag ik haar. Ze denkt een tijdje na.
“Bescheiden zijn, niet op de voorgrond treden” zegt ze. “Kreeg je die boodschap van jongs af aan al mee?” vraag ik haar. “Ja zegt ze, zeker weten”.
“Je kunt je afvragen of die boodschap nu nog dienend is voor je. Of het nog waar is in de rol die je nu als manager hebt, met de ambitie die je hebt om door te groeien naar het management team” geef ik haar terug.
Onze ouders wilden ons beschermen voor pijn en ze probeerden ons een ‘beter’ leven te geven dan dat zij hebben gehad, waarbij ze hun ervaringen meenemen in de boodschap die ze met hun kinderen delen. En destijds was het voor hun in dit geval dus dienend om bescheiden te zijn, maar de vraag is of dat voor hun kinderen ook waar is. Er komt een moment in je leven dat het zinvol kan zijn om opnieuw te kijken naar je ‘beliefs’, je overtuigingen of zoals we dat in de TA noemen, scripts.
Een mooie oefening is om te kijken naar de intentie achter de boodschap en die aan te nemen en de projectie of het oordeel daar te laten waar hij hoort, bij een of beide ouders, en dan na te voelen wat jouw waarheid is.
Ik vraag aan de deelneemster om iemand die arrogant is op te stellen (de representant) en ze neemt zelf plaats tegenover deze representant. Gelijk is waarneembaar wat het met haar doet om tegenover deze persoon te staan. En ook wat het doet met de persoon die ze als arrogant labelt. Deze stapt terug. En ze zegt “ik voel geen connectie, ik kan haar niet bereiken”.
De deelneemster schrikt ervan. “Dat had ik niet verwacht, ik dacht dat ze zich verheven voelde boven mij en dat ze denkt het altijd beter te weten dan een ander”. Als we bij de representant checken of dit waar is, zegt ze nee.
“Kun je een situatie voor de geest halen, vraag ik, waar je zelf wel eens gevoeld hebt dat je het beter wist dan de ander?” De deelneemster knikt bevestigend. “Maak daar eens contact mee, met dat deel in jezelf vraag ik”. Ze maakt contact via haar lijf met het deel in zichzelf wat wel eens arrogant kan overkomen, dat deel wat het soms beter denkt te weten dan de ander.
Op het moment dat ze dat doet ontstaat er bij beiden ontspanning, rust. De representant kan dichter bij komen en steekt haar hand uit. “Ik wil alleen maar helpen” zegt ze. “Ik voel nu dat ik in ieder geval contact durf te maken”.
De deelneemster neemt de hand aan en glimlacht. “Dit had ik nooit kunnen bedenken”, zegt ze.
Door systemisch te ervaren en te kijken wat we in de ander uitsluiten, maken we contact me dat deel wat we uitsluiten in onszelf. Dat is de eerste stap naar echt contact en een open blik naar buiten toe. Waarmee je de ander kunt zien voorbij je eigen projecties.
Voor mij is dit een essentieel onderdeel in leiderschap. Voorbij je eigen overtuigingen kunnen kijken en andere perspectieven daadwerkelijk insluiten en meenemen. Dan wordt diversiteit echt geïntegreerd in je team en organisatie.