“Wil je een advies?” vraagt je coach. Je schudt je hoofd; dan raak je nog meer in de war. Voor je het weet handel je weer naar de verwachting van de ander. En dat wil je niet. Niet meer. Want jij bent op zoek naar je eigen antwoord.

“Wat raad je me aan?” vraag je. Je coach begint een verhaal te vertellen over patronen en dat bewustwording je leidt naar verandering. Veranderen daar weet je wel wat van. Je hebt er al zo veel en zo vaak aan gewerkt. Je zucht, zachtjes zodat je coach het nauwelijks merkt.

Begin ik nu alweer met die vraag?

Ik wil ervan af, het is 2020!

Mijn lichaam spreekt de waarheid!

Hoe blijf ik bij mijn nieuwe voornemen? Wat vertelt de taal van mijn lichaam eigenlijk en  waar vind ik een methode die mijn dagelijkse gedrag afstemt op mijn diepere vraag?

Je hebt nieuwe besluiten gemaakt en je merkt dat je terug valt in oude, hardnekkige patronen. Je denkt; “zo ben ik nou eenmaal”, “ik kan er niets aan doen”of “het gebeurd gewoon”.  Je hebt er geen woorden  meer voor of woorden schieten tekort om uit te kunnen leggen wat je ervaart. Je benoemt je reactie niet als stressreactie omdat ze voor jou ‘normale’ reacties zijn. Je ervaart ze als een deel van je identiteit.

Omdat je brein zoekt naar gelijksoortigheid in situaties kunnen oude patronen vertrouwd zijn. De lichamelijke indruk die door de betekenisvolle ander wordt achtergelaten zorgt ervoor dat onze reacties in latere relaties worden aangestuurd. Ervaren we op jonge leeftijd veel stress, dan vertonen we als volwassenen vaak stress gerelateerde fight, flight of freeze-reacties. Vanuit deze ervaring komt het kind tot een beoordeling van de realiteit. De reactie wordt de norm. Patronen in wat we doen, wat we ervaren en wat we voelen zijn patronen van het lichaam.

De impact van de ‘blauwdruk’, oftewel de lichamelijke herinnering reikt tot in het volwassen leven. De niet-verbale representatie van interpersoonlijke relaties zijn ervaringen van ons lichaam. We kunnen geen woorden geven omdat de ervaring ligt in de periode dat het kind nog geen woorden had om zich uit te drukken. Vroege script patronen liggen verankerd in ons lijf.

Het ‘resetten’ van jonge  patronen vraagt ons te luisteren naar de taal van het lichaam. Mijn lichaam spreekt de waarheid!