Van de week zag ik een kort interview op televisie met Leidenaar en succesvol DJ Armin van Buuren. Hij had een nieuw nummer uitgebracht en daar werd hij op bevraagd.

Wild Wild Son gaat over de relatie tussen een vader en zijn opgroeiende zoon.

Armin kreeg de vraag voorgeschoteld, hoe doe je dat zelf als vader? Hij vertelde dat hij bewust de tijd neemt om er voor zijn kinderen te zijn en dat hij ervan geniet om ze bijvoorbeeld zelf naar school te kunnen brengen. Een interview van een paar minuten, mij ontroerde het.

Natuurlijk wordt er in de clip een romantisch beeld geschept, lijkt alles pais en vree tussen vader en zoon. Haast het ideale plaatje van een vader/zoon relatie. Ik hoop dat ik het mis heb, maar is het niet zo dat de werkelijkheid soms zo anders kan zijn?

Ik vond de relatie met mijn vader vaak ingewikkeld en verwarrend. Als ik eerlijk ben zag ik mijn vader niet eens als mijn vader. Wat ik ingewikkeld vond is dat ik mij als kind vaak afgevraagd heb of ik wel welkom was bij mijn vader. Zag hij mij wel? Het verwarrende vond ik dat ik vaak “dacht” te voelen dat ik er voor hem of mijn moeder moest zijn. Dat ik iets voor hen moest oplossen.

Ergens denk ik dat van daaruit een zoektocht naar erkenning en gezien worden is ontstaan. Thuis ging ik oplossen en fixen. Buitenshuis ben altijd opzoek geweest naar erkenning van anderen. Ik deed alles om aandacht te krijgen, zocht daarin vaak de grens op. Zeker in het contact met andere “mannen”.  En ergens had ik ook de drang om mijzelf te bewijzen, in het niet lijken op mijn vader. Dat voelde achteraf gezien als heel hard werken. Alles bij elkaar gaf het vaak frustratie en boosheid (verdriet).

Volgens de Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow is het verlangen naar erkenning 1 van de basisbehoeften van de mens. Krijgen wij het niet dan worden wij gefrustreerd. Andere onderzoekers zeggen, “Wie als zoon de erkenning en waardering van zijn vader heeft gemist, blijft vaak nog lang hongeren naar vormen van compensatie”.

Sommige mannen weten precies waar ik het dan over heb! Misschien ben je wel net als ik, heel erg hard aan de slag gegaan om jezelf te bewijzen. Of heb je geleerd dat je door schreeuwen aandacht krijgt. Andere herkennen misschien eerder het gevoel van passiviteit of daadkrachtloosheid. Heb je er alles aangedaan om jezelf juist niet te laten zien. Je cijferde jezelf misschien wel weg omdat je niemand tot last wilde zijn. Hoe deed jij dat?

Neem jij hier genoegen mee, accepteer je de situatie zoals hij is?
Kies je er op die momenten voor om maar gewoon door te gaan met je leven, in de wetenschap dat het nooit beter zal worden tussen jou en je vader? De dingen zijn zoals ze zijn. Of blijft er diep van binnen toch iets aan je knabbelen?

Het is nooit te laat om met jezelf aan de slag te gaan!
Soms vraagt dat om wat moed, wat 1 stapje voorbij de angst is, neem jouw tijd en doe het.

En of ik het spannend vond om met mijzelf aan de slag te gaan. Wat ik te leren had is dat ik mijn vader de plek moest geven die hij daadwerkelijk had, namelijk de plek als mijn vader. Een proces van vallen en opstaan, bokken en wrokken. Het laten neerzetten van een familie opstelling heeft mij zoveel nieuwe inzichten gegeven. Op het sterfbed van mijn vader voelde ik mij voor het eerst in mijn leven zijn zoon, vanuit mijn eigen plek. Dat stukje heeft zoveel heel gemaakt. Sindsdien weet ik dat ik geliefd en gewenst ben door mijn vader. En dat heeft mij een stuk vrijheid gegeven om mijn eigen leven vorm te geven!

De realiteit is echter ook dat onze vaders ons niet altijd kunnen geven waar wij zo naar verlangen. Hoe ga jij dan om met dat gemis?
Ik vond het interview en het filmpje inspirerend, het zette mij tot nadenken. De geraaktheid die ik bij mijzelf tegenkwam heb ik met je willen delen. Waarbij ik hoop dat er iets in jouw verhaal geraakt of wakker geschud is. Als dat zo is hoop ik dat je er in de komende tijd mee aan de slag durft te gaan. Zie het als een opening en een kans. Met als doel en winst dat je meer en meer je eigen plek mag innemen en je eigen pad mag gaan wandelen! Want dat is uiteindelijk de grootste erkenning die jij je ouders weer terug kunt geven!

“Zoals de zoon in de videoclip uit huis gaat, zo blijft de vader thuis achter. Vanuit de systemische gedachte dat de Ouder blijft en het kind kan komen en gaan”.

Plata is een instituut voor Bewustwording en Verandering.
Bewustwording en verandering geeft een nieuw perspectief.
Een nieuw perspectief geeft nieuwe kansen, mogelijkheden en ontmoetingen!

Plata opleidingen biedt trainingen en coaching aan vanuit 3 stromingen, te weten NLP, TA en Systemische werk. En daarmee verbindt het op een krachtige manier het Heden met het Verleden en de Toekomst.  Dit geeft jou de mogelijkheid om het maximale uit je zelf te halen. Het geeft je echt inzichten in wie jij bent en zal je bewustzijn vergroten.

Ken jij mannen die je een stapje gunt in hun persoonlijke proces, misschien wel heel specifiek als het gaat om hun relatie met hun vader?

Het Plata team wil deze mannen van harte welkom heten!
Dennis Vrooland
Senior Trainer en Coach Plata Opleidingen