Misschien ben je net als ik weer terug van vakantie. Voor mij was het een enerverende periode. Het is fijn om weer door het huis van Plata te banjeren.

Ik ben hoopvol gestemd. Ja, dwars door de vele ingrijpende gebeurtenissen heen, die het nieuws ons de laatste tijd met grote regelmaat brengt. Al was het maar omdat hoop het enige middel is tegen wanhoop. En dé manier om hoop in het leven te brengen, juist als de onrust toeneemt, is: elkaar ontmoeten.

Samen met mijn vrouw verbleef ik deze vakantie in het plaatsje met de welluidende naam ‘Alles’. Een bijzondere naam voor mij, die ik regelrecht in verband zie staan met de plek ‘Nergens’, waar ik vaker mee bezig ben geweest. Tegen die achtergrond vond ik de naam van dit dorpje een mooie aanvulling voor me. We zijn er onder andere naar een feestavond geweest, waar meer dan 400 mensen elkaar ontmoetten tijdens een uitgebreide maaltijd. Alsof het zo moest zijn. ‘Alles’ stond – en staat – in het teken van ontmoeten!

De vakantietijd heb ik benut om voor mezelf de vele gebeurtenissen van het afgelopen jaar te verwerken. Mooie en rijke -, maar ook lastige en verdrietige gebeurtenissen. Ze bleken me te hebben geïnspireerd. Het klinkt misschien raar om dat zo te zeggen. Maar zo voel ik het toch echt. Ergens in het afgelopen leerjaar noteerde ik de volgende zinnen, die in een gedicht een plaats hebben gekregen:

Als de druk toeneemt
Dan wordt het hoog tijd
Om te blijven drijven in de rivier
Liggend op onze rug
Om in de stroming de wereld voorbij te zien trekken
En weer te ervaren
Dat we in het hier en nu ‘ons leven’ leven
Ieder moment opnieuw

Ik heb deze zinnen meerdere keren herhaald, om mezelf toe te spreken dat het niet alleen maar een luxe is om me over te geven aan de werkelijkheid waarin ik besta, maar dat het een noodzaak is. In de behoefte aan vakantie ben ik een appèl gaan herkennen, om mijn leven meer dan tot nog toe vanuit het Hier en Nu in te richten.