Kan de leraar zonder het respect van de leerling? En de leerling zonder het respect van de leraar?

In iedere school zijn schatbewaarders. Iedere leerling komt vanuit zijn familiesysteem binnen in een schoolsysteem. Iedere school heeft zijn eigen regels en principes. Iedere familie heeft zijn eigen waarden, wetten en regels. En de school heeft ook een schat te bewaren: de missie, de ideologie, de waarden van waaruit gewerkt wordt. Hoe kan je er als leerkracht nu voor zorgen dat een leerling trouw kan blijven aan zijn familiesysteem en lid kan zijn van het schoolsysteem. Met deze vraag zitten we midden in het hart van het systemisch werk in de onderwijspraktijk. Kinderen zijn schatbewaarders van de familie. Niet alleen de leerling heeft een familiesysteem. Een leraar heeft deze natuurlijk ook. Een school is de plek waar vele systemen samen komen. Schoolsysteem, familiesysteem van de leerling, maar ook het familiesysteem van de leraar. En ook hierbij geldt, dat je weet dat je met elkaar verder moet.

Systemisch leren waarnemen helpt om bewust te worden wat er in de onderlaag aan de hand is. De onderstroom die niemand ziet bepaalt de richting op elk gebied. Een kind begeleiden in zijn leren, vraagt de volwassen taak op je te nemen om open te staan voor wat het kind in je wakker roept. En dat met respect, voor de leerling en voor jou zelf.

Re-spect betekent ‘opnieuw kijken’. Vragen stellen vanuit systemisch perspectief: Aan wie is deze leerling trouw door dit gedrag te laten zien? Wat maakt dat ik door deze leerling zo wordt geraakt? Hoe kan het dat deze klas bij mij onrustig wordt? Staat dit probleemgedrag op zichzelf of is dit gedrag een dashboardlampje vanuit het systeem. Wat is de verborgen boodschap van dit gedrag?

Als je jezelf deze systemische vragen stelt, creëer je ruimte voor het antwoord. Je staat ervoor open. Je gaat meer zien dan kijken, meer luisteren dan horen.